Σάββατο 28 Μαΐου 2016

My Grandpa!!!

Λίγο πριν το Πάσχα, η γιαγιά μου αποφάσισε να μου δώσει μια παιδική μου φωτογραφία με τον παππού μου! Οι αναμνήσεις εκείνη τη στιγμή με κατέκλυσαν και για μέρες σκεφτόμουν εκείνον τον άνθρωπο της φωτογραφίας, που από μικρή του είχα απίστευτη αδυναμία.

Παππούς με εγγονή!!!


Μεγάλωσα μαζί με τον παππού και τη γιαγιά, αφού το σπίτι τους ήταν στο ισόγειο και το δικό μας στον όροφο. Ήταν ο παππούς που δε μας χαλούσε χατίρι! Ο παππούς που με έμαθε να παίζω τάβλι, για να το αξιοποιήσω αργότερα στα φοιτητικά μου χρόνια. Ο παππούς που με έμαθε να φτιάχνω τον ελληνικό καφέ. Βλέπετε στα νιάτα του, εκτός από κουρέας, ήταν και καφετζής! Ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου η φωνή του "Ποπάκι θα κατέβεις να μου φτιάξεις ένα καφεδάκι;". Για κείνον πάντα ήμουν το Ποπάκι του.

Τα περισσότερα βράδια ήθελα να κοιμάμαι μαζί τους. Και ναι, θυμάμαι τον πατέρα μου να μη θέλει, για να μη με κακομαθαίνουν και τώρα κακομαθαίνει εκείνος τα παιδιά μου!!!

Όταν ο παππούς έφυγε από τη ζωή πριν 7 χρόνια δεν ήθελα να πιστέψω ότι δε θα τον ξανάβλεπα, γιατί ακόμα και την τελευταία στιγμή μου κρατούσε το χέρι. Μόνο που το δικό του ήταν αδύναμο, ενώ το δικό μου δυνατό. Πρώτη μεγάλη απώλεια μέσα στην οικογένεια που δεν την ξεπερνάς εύκολα.

Μοναδική και δυνατή αγάπη ανάμεσα στους παππούδες και στα εγγόνια!!!
Γι'αυτό αφήνετε τα παιδάκια σας να περνούν χρόνο με τον παππού και τη γιαγιά! Μπορεί να τα "χαλάνε", όπως όλοι λέμε, αλλά τους δίνουν αγάπη και τα γεμίζουν με εφόδια και αναμνήσεις για μια ζωή.
Τέλος σκεφτείτε ότι κι εμείς κάποια στιγμή θα αποκτήσουμε εγγόνια και δε θα θέλουμε να μας τα στερούν οι γονείς τους - παιδιά μας.

Blogging tips